Raskenmerken
Raskenmerken zijn vastgelegd in de rasstandaard.
De rasstandaard voor de “Stabyhoun”, of internationaal “Frisian pointing dog” is vastgesteld door de FCI (Federation Cynologique Internationale)
In deze rasstandaard wordt o.a beschreven hoe de Stabij er uit moet zien.
De rasstandaard wordt ook door keurmeester gebruikt om de mooiste hond te kiezen.
En daar ontstaat het probleem in de rashonden fokkerij.
Fokkers proberen a.h.w. de kampioenen te kopiëren.
Door te veel de kampioenen te gebruiken wordt de inteelt verhoogt.
Hoge inteelt betekent meer problemen in het ras.
Zijn bastaardhonden dan gezonder?
Het is wel de algemene mening.
Alleen als het echte bastaarden zijn is dat mogelijk zo, maar van stamboomloze Stabij is de verwantschap van de ouders onbekend.
Onbewust kan er wel degelijk sprake zijn van een hoge verwantschap van de partners, omdat er reuen met stamboom worden gebruikt.
Rasvereningingen houden tegenwoordig wel iets rekening met de verwantschap maar veel te kort. Door selectie criteria toe te passen wil men problemen voorkomen. Het aantal dekkingen per reu wordt gelimiteerd.
Maar als uit 1 nest ( uit dezelfde genenpool) meerdere honden worden gebruikt, is dat zinloos.
Ook selectiecriteria werken vaak niet omdat het problemen betreffen die in de meeste hondenrassen voorkomen en heel moeilijk weg te selecteren zijn.
De vererving hiervan is van meerdere genen afhankelijk, zelfs met DNA-onderzoek is dit (nog) niet te realiseren)
Zo is het röntgenen op HD populair, maar het is onnodig binnen een kleine populatie waar heupdysplasie in de klinische vorm nauwelijks voorkomt.
Maar veel fokkers zien het als een garantiecertificaat en dat is het beslist niet.
Veel belangrijker is het om de onderlinge verwantschap per combinatie laag mogelijk te houden en rekening te houden met de invloed, van de combinatie, op de gehele populatie.
Dan kunnen onnodige selectiecriteria (ook op schoonheid) over boord en komen meer verschillende honden beschikbaar voor de fokkerij.
Jammer dat de Raad van Beheer hier geen voortrekkersrol in speelt.
Eén Fries ras ( de Wetterhoun) is al bijna om zeep geholpen, inbrengen van vers bloed en vervolgens gewoon op de oude voet doorgaan, helpt niet.
Ik kies voor onze hond een reu die nog nooit gebruikt is en met een zeer lage onderlinge verwantschap met mijn teefje.
Gelukkig zijn er meer initiatieven op het gebied van de fokkerij voor meer informatie zie: http://www.vetined.nl/cursussen/47 Een Nieuwe manier van honden fokken.